بیائیم بهتر بدانیم وآموخته های خود را بررسی کنیم (12)

 چرا فرا رسیدن سال نو را جشن می گیریم؟

 شاید یکی از قدیمی ترین رسوم بشر، جشن گرفتن فرا رسیدن هر سال نو باشد. این رسم چگونه آغاز شده؟ بعضی ها عقیده دارند که چینی ها، اولین مردمی بودند که این رسم را معمول کردند. بعضی دیگر این نسبت را به قوم ژرمن ها و بالاخره عدهای هم به رومی ها نسبت می دهند.
می دانیم که چینی ها، همیشه در اول سال نوی خود، یک جشن بزرگ دارند که چندین روز به طول می انجامد.
ژرمن های قدیمی از جمله اقوامی بودند که یک جشن بزرگ سال نو را به خاطر تغییر فصل، متداول کردند. می دانید که زمستان در آلمان، از اواسط ماه نوامبر شروع می شود. این همان موقعی بود که مردم خرمن ها را جمع می کردند و بعد هم دور هم گرد می آمدند. بنابراین چون خیلی میل داشتند که بعد از کار زیاد و خسته کننده، یک فرصت استراحت و شادمانی داشته باشند، جشن بزرگی را که همان جشن سال نو است، متداول کردند و با وجود این که ماه نوامبر بود این ماه را مبنای شروع سال جدید نیز قرار دادند.
اما موقعی که رومی ها اروپا را فتح کردند، ماه ژانویه را مبنای شروع سال جدید قرار دادند. برای آنها، فرا رسیدن یک سال نو، نشانه شروع یک زندگی جدید با امیدها و آرزوهائی برای اینده بود.
از آن تاریخ، این رسم و مفهوم آن، تا امروز همچنان حفظ شده است. سال جدید را شادمانه، شادباش می گوئیم، امیدواریم که زندگی جدید و خوبی را برای ما به ارمغان بیاورد.

  انواع ریش چگونه نامگذاری شدند؟

در دنیا، انواع مختلف ریش وجود دارد. البته، هر کدام از این ریش ها، به دلیلی اسم مخصوصی دارد. مثلاً یک نوع ریش کوتاه و نوک تیز هست که «وندیک» نام دارد. برای این که نقاش مشهور «آتونی وندیک» در تمام تصاویر خود مردانی را با این نوع ریش نشان داده است. بنابراین تدریجاً این نوع ریش که در نقاشی های او به چشم می خورد، بنام وندیک معروف شد.
یک نوع ریش خیلی کوچک که به صورت یک دسته باریک موی روی چانه می چسبد، بنام گوتی یا ریش بزی نامیده می شود. در حقیقت چون این ریش خیلی به ریش بز شبیه بوده این اسم را روی آن گذاشته اند! نوع دیگری از ریش، یک نوع ریش کم پشت و زیر لب است که ریش «امپریال» یا سلطنتی نام دارد. چون، ناپلئون سوم پادشاه فرانسه از این نوع ریش داشته است.
بعضی مردها، یک نوع ریش می گذارند که از این بناگوش تا آن بناگوش کشیده شده است. این نوع ریش را «برنساید» می گویند، این ریش نام خود را از یک ژنرال جنگ های داخلی که «ژنرال برنساید» نام داشته، گرفته است. این نوع ریش، گاهی وارونه هم تلفظ می شود یعنی «سایدبرن»!  

  سنجاق از کجا آمده است؟

وقتی انسان به میلیون ها شیئی که به وسیله سنجاق به یکدیگر متصل می شوند، فکر می کند، تازه متوجه می شود که اگر این چیز کوچولو، یعنی سنجاق نبود، بشر چه کار می کرد! خوب کاملاً معلوم است که خیلی کارش سخت تر می شد.
بنابراین، این وسیله که از یک ماده یا موادی چند ساخته می شد، از ابتدائی ترین زمان ها مورد استفاده بشر بوده است.
اولین شکل یک سنجاق احتمالاً یک خار بوده است. در حقیقت کلمه «پین » یا سنجاق شبیه لغت لاتین برای خار یعنی «سپینا» می باشد.
بعد از آن، بشر یاد گرفت که این وسیله را چطور از موادی مانند استخوان ماهی، یا استخوان حیوانات بسازد. در دوران ما قبل از تاریخ، بشر عهد حجر، سنجاق را با برنز درست می کرده است.
موضوع تعجب آور این است که سنجاق قفلی، یا چیزی شبیه به آن، در اروپا نزدیک به «عصر برنز»، حدود هزار سال قبل از میلاد، به کار رفت است. این نوع سنجاق ها که خیلی نازک بودند از برنز ساخته می شدند.
در اروپا، در زمان های پیشین، سنجاق بیشتر جنبه تزئینی داشته تا جنبه مصرف در خیاطی و این نوع کارها، و در اواخر قرن پانزدهم بود که آن نوع سنجاقی که امروزه ما می شناسیم ساخته شد. بعداً وقتی ارزش سنجاق معلوم گردید، آن قدر این وسیله ارج و قیمت پیدا کرد که مثلاً یک مجموعه سنجاق به عنوان هدیه سال نو با ارزشی محسوب می شد و بعضی اوقات هم به جای دادن این سنجاق ها به عنوان عیدی، معادل آن پول می دادند. بنابراین اصطلاح «پول سنجاقی» از این جا ناشی شده است.
اولین ملتی که سنجاق را به شکل جدید و امروزی آن، ساخت؛ کشور فرانسه بود. این وسیله ضمناً یکی از صادرات فرانسه به انگلیس را هم تشکیل می داد. در سال 1775 هم، «کنگره قاره‌ای» در مستعمرات آمریکائی، جایزه ای برای اولین 25 دوجین سنجاق داخلی که قادر به برابری با کیفیت سنجاق های انگلستان باشد، تعیین کرد.